evet zaman çabuk geçiyor.
2004 ün karlı 22 kasiminda saat 9:18 de duyduğum o çığlıktan beri ,
ben anne olmayı öğrenirken, Arca'yı büyütürken Arca'da beni büyüttü.
Ankan'a ilk girişim doğum sonrası ilk işe başladığım günlerde Arcuş henüz 4 aylıkken ,
hamilelikten beri tanıdığım ve çok değer verdiğim bir arkadaşım sayesinde olmuştu.
Mama, ek besin , memeden ayırma, tuvalete alıştırma derken , kreş öğretmenine alınacak hediye konuşma günlerine kadar, acısıyla tatlısıyla,kavgasıyla , dostluğuyla, gideniyle , geleniyle neler neler yaşadık beraber.
bu 3 yılda Oğlum için " hayatta yapmam dediğim " şeyleri yaptığım da oldu,
ben olmadan , ben olsam diye başlayan, cümleler kurmanın ne kadar yanlış olduğunu öğrendiğimde.
iftiraya uğradığımda oldu.iltifata boğulduğumda...
.çok yanlış anlaşıldım , kimi de yanlış yaptım, yanlış anladım.
benim bugün anne olmamım yıldönümü .................
böyle günlerde insan daha bir duygusal , daha bir romantik , daha bir iyimser,daha bir sıcakkanlı , daha bir pozitif , daha bir affedici oluyor sanki.
kaç gündür aklıma takılan bir güzel yazı var.
Nietzsche'nin paylaşmak istedim.
{
kendi kendime konustum bazen evimde
hem kizdim, hem guldum halime
sonra dedim ki: "soz ver kendine, denizleri seviyorsan, dalgalari da seveceksin
sevilmek istiyorsan, once sevmeyi bileceksin
ucmayi seviyorsan, dusmeyi de bileceksin
korkarak yasiyorsan, yalniz hayati seyredersin. " }
DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN ANNEM.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder