Artık zamanı geldi diyorduk eşimle.3 yillik evlilik, bir o kadar da öncesi..
Ve 13 nisan 2004 , artik bir idrar tahlili yapsak mi?
Ama ya sonuc pozitifse , hazir miyim acaba, bebek ??.. ben anne olmak ??
Ve beklenen sonuç , anne olacagim , cizgileri gorunce bagira bagira aglayisim , ben korkuyorum anne olmaktan.
Ve aglarken bir yandan da söylenisim , bir iki gün önce bolca şarap içmiştim , bebeğe bir şey olur mu ki??
Ve işte anne olmaya başlamam belki de o an.
15 Nisan da doktor ilk kalp atışlarını dinletti bize,6,5 haftalik pirinç tanesinin..
Ve ben , ve biz o günden beri hala mest...
İlk günlerin şoku, ailelelere çığlık çığlığa verilen haberler...
Annemin hemen örmeye başladığı beyaz ( kiz da giyer erkek te diyerek ) yelekler ...
Sürekli iyi beslenme , sağdan sola dönerken bile aman ha dikkat etler..
Ve karnimin belirginleşmeye başlaması..
Ve hamile kıyafetleri giymem , gurur duyarak.
Ve OĞLUM olacak ...
Hamilelik sürecinin her anı başka güzel,başka keyifli.Şimdi bunlari yazarken o zamanki sıkıntıları bile güzellikle , tebessümle anımsıyorum..İçimde oğlumun olmasi ,inanilmaz ve anlatilmaz duygular.
Ve her ay iple çekilen ultrason günleri ....Ultrason fotolarina , video kayitlarina bakmak .
Ve o son gün için , büyük gün için bir yandan heyecan ve sabırsızlıkla beklerken , bir yandan da içindeki o parçadan ayrılacak olmanin verdiği tuhaf his...
Ve o gün .. 22 Kasım 2004.
Ankara ya yağan senenin ilk karı eşliğinde sabah 8 de hastanedeki odama ulaşmam.
Ve saat 9.18 de duyduğum çığlık , oğlumun sesi .doktorun bebeği hazırlamasını izlerken ?aslinda o an beni dikiyorlar ? yanina gitmek istemem, bir an önce ona dokunmak istemem .
VE ağlayan bebeğimi benim yanima getirmeleri ,onu öpmem , bana yaklaştığında ağlamasını kesmesi.
Bu görüntüleri videodan izlerken ve buraya yazarken tekrar tekrar yaşamak ve hayatimin sonuna kadar yaşamak istemek....
İşte oğluşum EGE ARCA ? nın satırbaşlarıyla doğum hikayesi.
FİLİZ TEKPINAR TUNÇ.
13.4.2005
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder